Zeg 't es!

Nee, we zijn niet opnieuw zwanger! Ik wil jullie graag meenemen in de grote verandering in het leven van Ruben sinds hij een baby zusje heeft. Afgelopen zondag ging ik samen met hem naar het bos, correctie… samen met hem en zijn Dinosaurus ;o). Een moment waarop ik heel bewust aandacht voor hem alleen heb en terugkijk naar de veranderingen in zijn leven.

Het eerste moment dat Ruben zijn zusje in het ziekenhuis ziet, is zo ontroerend. Hij kijkt zo verliefd en wil steeds knuffelen en kusjes geven. De daaropvolgende dagen komt hij dagelijks naar het ziekenhuis en hij wil op eerste paasdag zelfs zijn chocolade eitjes met haar delen. Dat is trouwens best lastig uit te leggen aan een enthousiaste jongen van drie jaar dat zijn baby zusje haar mondje niet opendoet als daar een chocolade eitje voor gehouden wordt whahaha. Ik glimlach van oor tot oor als ik terugdenk aan dat moment.

Onze lieve kraamverzorgster heeft ons vervolgens veel bijgebracht hoe wij Ruben kunnen betrekken bij de verzorging van Nova en de veranderingen binnen ons gezin. Wellicht is het herkenbaar hoe snel je geneigd bent om te zeggen, wel voorzichtig hoor of kijk uit of doe maar even niet! We hebben geleerd om deze afwijzing om te zetten in een ja, met duidelijkheid in wat wel of niet kan. Dit resulteerde in een enorme sprong in zijn ontwikkeling. Hij is grote broer en grote broers kunnen bijvoorbeeld veel helpen in het huishouden en zijn zindelijk! Dat was overigens best een uitdaging om tegelijkertijd voor een baby te zorgen en een peuter te begeleiden in het zindelijk worden. Maar hij stond erop en met succes!

Na een aantal weken krijgt Ruben het toch moeilijk. Hij kan nog steeds intens lief voor haar zijn. Op twee momenten dat hij echter even met haar alleen is, gaat het mis. Hij krabt haar 1x en slaat haar ook 1x. Je schrikt daar als ouder van en gaat jezelf ook schuldig voelen dat Ruben dan toch mogelijk gevoelens van onzekerheid en angst kent die zich uiten in jaloezie. Je hart breekt als je eraan denkt dat hij onzeker is en zich mogelijk afvraagt of we hem nog wel lief vinden.

We hebben hier samen over gepraat en ook adviezen ingewonnen. Drie adviezen, die ons geholpen hebben, wil ik graag met jullie delen. Ik praat in hij, maar dit geldt uiteraard ook voor een ouder zusje. Een van de adviezen is dus om jouw oudste kind veel aandacht apart te (blijven) geven. Een zondagochtend samen naar het bos is daar een mooi voorbeeld van. We genieten hier alle vier van. Hij behoudt het gevoel dat hij bijzonder is en krijgt hierop extra bevestiging. De andere mama, in ons geval, geniet van extra knuffeltijd met de baby. Een tweede advies is om hem veel te complimenteren als hij lief is voor zijn zusje en of even lief alleen speelt als jij met de baby bezig bent. Deze momenten zijn ook ideaal om ze beide een extra kus of knuffel te geven zodat ze beide ervaren in elkaars aanwezigheid dat er veel van hen gehouden wordt. Wat ons ook enorm geholpen heeft, is hem te laten helpen in de verzorging van zijn zusje en hem meer te laten helpen met klusjes in het huishouden.

Door deze adviezen lukt het ons meer om de aandacht te verdelen. En ze zijn echt onbetaalbaar, de broer en zus momenten. Ruben hoeft maar naar zijn zusje te kijken en ze lacht al. Ik hoor hem vaak zeggen, even wachten Novi (koosnaampje!) jouw flesje komt zo, niet huilen! We gaan nog afzien met die twee, dat weet ik zeker!