Zeg 't es!

Het leven van iedereen gaat door, maar ons leven is even stil komen te liggen. Afgelopen zondag is mijn moeder overleden. De gebeurtenissen volgden elkaar snel op in de afgelopen dagen, maar ik kon dit nauwelijks bijhouden. Het afscheid nemen is een proces geweest, omdat mama ongeneeslijk ziek was. Toch komt pas na het overlijden het echte besef wat haar overlijden voor ons betekent voor de rest van ons leven.

Afgelopen vrijdag was haar dankdienst voor het leven in de kerk. Tijdens deze dienst heb ik een deel van de songtekst van het lied Esther van Matthijn Buwalda voorgelezen. Mijn moeder was een vrouw van weinig woorden. Het mooiste cadeau wat ze mij kon geven tijdens de zwangerschap van Nova, haar mooie meisje, was de vraag of ik eens naar het lied Esther van Matthijn Buwalda wilde luisteren. Dit nummer bracht precies onder woorden wat ik voelde toen zij weer ziek werd en wat zij mij hierin mee wilde geven. Ik ben zo dankbaar dat ze zo’n fantastische oma is geweest voor Ruben en dat ze ook nog zo heeft kunnen genieten van Nova. Het eerste moment dat we Nova aan haar konden laten zien in het ziekenhuis, zal ik nooit meer vergeten.

Je leven lijkt een serie toevalstreffers
En nu vind jij jezelf terug waar je bent
De lijnen van je leven komen samen
Samen in dit moment

Je vroeg je wel eens af wat is de reden
Dat uitgerekend jij hier nu moet zijn
En nu je dat toch lijkt te begrijpen
Voel jij je veel te klein

Je wilt dit niet,
Maar jij wil ook niets anders
Je bent levendig dan jij ooit bent geweest
Je stoute schoenen en je mooiste kleren
Van hoop en vrees

En ik weet er is geen briefje uit de hemel
En het lijkt zo stomtoevallig allemaal
Maar wie goed kijkt leest een plan
Tussen de regels van jouw verhaal

Dus hou je hoofd omhoog
Raak de moed niet kwijt
De hoop is in de hand
Die jouw regels schrijft

We hebben het fijn gehad mama. Juist ook in onze verschillen. Je hebt mij zoveel ruimte gegeven om het soms net even iets anders te doen. Of het nu ging om altijd bij het uiteten een extra ingrediënt toe te voegen aan mijn keuze of de belangrijke momenten in ons leven. Je hebt ook Marie Jolie en onze kinderen met zoveel liefde omarmd. Dank je wel hiervoor. En dat je uitgerekend op de verjaardag van Ruben overleden bent is ook geen toevalstreffer. Voor altijd verbonden.