Vandaag ben ik alleen naar het strand, om het vertrouwde geluid van de zee te horen en te ervaren hoe het is om weer diep adem te kunnen halen na het overlijden van mama vorige week.
Het valt me op hoe weinig mensen hier alleen zijn. Ik denk aan mijn vader die net een berichtje heeft gestuurd hoe zwaar het is geweest om voor het eerst even alleen naar de stad te gaan om voor 5 december nog een kleinigheidje te kopen voor de kleinkinderen. Ik ben trots op hem en realiseer me dat er voor hem en ook voor ons nog vele eerste keren gaan komen zonder mama.
Ik haal diep adem en voel vooral eerst nog veel tranen komen. Het is dus goed om hier te zijn. Er komen tegelijkertijd veel herinneringen naar boven. Herinneringen aan de momenten die we als familie samen op het strand liepen. Vele weekendjes weg boekten we vlakbij het strand en de zee. Er zijn zoveel meer herinneringen aan vroeger. De rode draad voor mij is dat mama zo betrokken is geweest bij ons, zeker ook tijdens onze jeugd. Ik realiseer me hoe belangrijk het is om iedere dag met onze twee kanjers mooie herinneringen te maken. De verantwoordelijkheid benauwd mij maar biedt ook zoveel troost. Ik kan voor onze kinderen het verschil maken door betrokken te zijn bij zowel de kleine als grote momenten in hun leven. Want één ding weet ik zeker. De ogenschijnlijk kleine dingen in het leven worden in de herinneringen steeds belangrijker. Ik geniet nog even van deze mooie omgeving en het alleen zijn. De tranen worden langzaam minder, waar de herinneringen voor altijd zullen blijven.
Zeg 't es! 
Jeetje esther… traantjes over me wangen…. wat heb je dit weer mooi verwoord. Wat dapper dat je alleen gegaan bent,even tijd voor jezelf en waar kan dat inderdaad beter dan aan het water! Koester de mooie herinneringen! En inderdaad we moeten mooie herinneringen maken met onze kindjes.. tijd is kostbaar. Zoveel herkenning in je worden weer! je bent een prachtige vrouw met een goud hart! X fanny
LikeLike
Wow, wat kan jij ook mooi schrijven.
LikeLike
Dank je lieve Esther. Voor je woorden die mij ontroerden en een stortvloed van tranen lieten komen. Het is zo waar er komen nog vele, vele eerste keren. Maar samen, met elkaar zijn wij sterk en zullen die herinneringen koesteren als kostbare diamanten. Gerda is voor altijd in onze harten, maar onze levens zullen nooit meer hetzelfde zijn. Hou intens veel van jullie en jullie zijn een grote steun voor mij.
LikeLike
WoW Esther, ik snap helemaal dat het heel moeilijk is. Je had mama nog graag heel veel jaren bij je gehouden. Jij wilde ook dat ze haar kleinkinderen groot zag worden. Herinneringen zijn mooi, kostbaar en moet je koesteren. Zorg dat je ook voor jullie kinderen mooie herinneringen bewaart, zodat ook zij straks iets moois hebben om aan terug te denken. Alles de eerste keer zonder mama. Het went nooit. Ook voor je vader blijft het moeilijk. Niet alleen voor nu maar ook in de toekomst. Steun elkaar maar dat zit wel goed. Weet ook dat er voor rouwen geen tijd staat. Dus neem die tijd ook. Eens is er ook voor jou weer een lichtpuntje aan de hemel. En mama zal altijd bij je zijn en blijven.
LikeLike
Wow, ook jij schrijft heel mooi.
LikeLike
Pfff Esther, had even doorgeklikt naar je blog omdat de eerste woorden me al zo raakten……wat heb je dit mooi opgeschreven zeg. Ik kan me er geen voorstelling van maken hoe t moet zijn om zonder je moeder verder te moeten, maar t moet vreselijk zwaar zijn. Ze zal terecht trots op je neerkijken, heel veel sterkte liefs Anouk
LikeLike
Wow, ook jij schrijft zo mooi.
LikeLike
Ik stuur je net een appje. Om te checken hoe het gaat met mijn dinnetje. Zo moeilijk om in te schatten wat ik beter wel of niet kan doen. Toen dacht ik, even kijken of ze nog wat heeft kunnen bloggen. En ja hoor, je hebt dat dagje strand ik je eentje gedaan, wat je van plan was. Trots op je. Xx
LikeLike