Zeg 't es!

Vandaag is zo’n dag. Een dag waarop het gevoel van gemis extra sterk is. Het gemis van mama is er eigenlijk constant. Het kost altijd wel energie om diep adem te halen als er een herinnering naar boven komt. Ik wil de herinneringen vooral omarmen en ik wil het verdriet zeker niet wegduwen. Ik vraag mezelf dan ook af wat de reden is dat het gevoel van gemis vandaag extra sterk is en het echt even moeite kost om op te starten.

In de oude herinneringen voel ik me sterk verbonden met mama. In deze herinneringen raak ik mama nooit kwijt. Ik realiseer me dat het niet de oude herinneringen zijn die de meeste energie vragen. Het zijn de nieuwe herinneringen, die we zonder mama maken. Het is bijna kerst, de eerste kerst zonder mama. Een confronterend vooruitzicht. De tranen rollen over mijn wangen als ik mijn lieve vrouw om een knuffel vraag. Ik vertel haar dat ik uitkijk naar de komende dagen maar tegelijkertijd mama zo mis.

Net als in het afgelopen jaar zijn alle eerste keren en laatste keren sterk met elkaar verbonden. Ruben heeft deze week zijn eerste school kerstfeest gevierd in mama haar kerk. Ik keek er ontzettend naar uit om hem voorin de kerk te zien zitten en te luisteren naar het lied wat hij thuis zo goed geoefend had. Alleen had ik ook zo gehoopt dat mama nog bij Ruben zijn eerste kerstviering had kunnen zijn. Het is Nova haar eerste kerst en wat zal ik verliefd op haar zijn als ze haar mooie nieuwe jurkje draagt. Ik krijg nu al de kriebels in mijn buik als ik eraan denk. Alleen had ik ook zo gehoopt dat mama haar stiekem nog allerlei lekkers had kunnen geven tijdens ons samenzijn op tweede kerstdag.

Ik herinner mij als de dag van gisteren dat mama tegen Ruben zei dat zij geen sterretje zou worden maar een engeltje als ze dood zou gaan. Eerlijk gezegd zie ik op tegen deze kerstdagen en weet ik heel goed dat dit de reden is dat ik vandaag maar moeilijk op gang kom. Mama heeft er gelukkig wel voor gezorgd dat we juist tijdens deze dagen extra aan haar denken, door alle mooie engeltjes om ons heen. Die gedachte sterkt mij om mijn jas aan te trekken en toch maar de kerstboodschappen te gaan doen. Zij zou niet anders willen dan dat wij mooie nieuwe herinneringen maken, ook al is dat zonder haar.