In augustus heb ik mijn eerste bericht gepubliceerd en inmiddels staan er 12 berichten online. Mag ik mij nu na vijf maanden officieel een blogger noemen? Ik constateer dat ik niet frequent berichten plaats. Ik stel mezelf regelmatig de vraag of er nu meer van mij verwacht wordt. Het is niet nieuw dat ik bezig ben met wat anderen van mij verwachten en dat ik tijd nodig heb om mijn eigen weg hierin te bepalen. Benieuwd naar wat ik leer over het bloggen? Lees dan snel verder.
Gezelligheidspraatjes zijn vaak niet aan mij besteed. Schrijven over nutteloze dingen evenmin. Ik schrijf vanuit mijn hart. Ik wil ook schrijven over dingen die mij daadwerkelijk aanspreken. Van binnen zit ik vol met levendige gedachten. Ik vind het ook heerlijk om lang over zaken na te denken, zaken te doorgronden. Voordat ik ze wil delen, wil ik goed nagedacht hebben over de juiste woorden. Het gaat voor mij niet op dat het bij het uiten van gevoelens niet belangrijk is wat je zegt, maar dat je iets zegt!
Ik kan en wil ook niet schrijven over de gevoelens van anderen, omdat ik niet weet hoe zij zich voelen of hebben gevoeld. Het is alleen nog niet zo eenvoudig om dit los te koppelen van mijn eigen beleving. In tegenstelling tot de gezelligheidspraatjes geniet ik namelijk wel met volle teugen van het samen reflecteren en analyseren.
Als ik terugkijk naar belangrijke momenten in mijn leven, dan heb ik ontdekt dat mijn liefde voor het schrijven altijd weer terugkomt. Woorden helpen mij om dingen te begrijpen. Het werkt als een uitlaatklep. Het maakt mij ook meer bewust van hetgeen ik voel en ervaar. Tegelijkertijd is het een mooi en bijzonder middel om in verbinding met anderen te komen. Op termijn wil ik door het schrijven ook meer kennis gaan delen. Daar kom ik alleen nog niet echt aan toe in combinatie met fulltime werken en ons gezin.
De conclusie die ik nu voor mezelf trek na het schrijven van deze reflectie op de eerste maanden bloggen? Dat ik toch altijd nog een beetje gevoelig blijf voor de verwachtingen van anderen, omdat ik vooral in deze reflectie verantwoord waarom, waarover en hoe vaak ik momenteel schrijf! Hebben verwachtingen van anderen ook nog altijd invloed op jouw leven? Ik ben benieuwd naar jullie reflecties!
Zeg 't es! 
Lieve lieve Esther
Vind het super wat je schrijft en ga vooral zo door
Lieve warme Gr tine
LikeLike
Wat lief van je Tine!
LikeLike
Vanaf dag 1 volg ik je vlogs. Heb ik een verwachting, nee. Mag ik een verwachting hebben, nee. Jij schrijft vanuit je hart en je schrijft zoals je bent. Ik vind het leuk en ook ontroerend om ze te lezen. Je schrijft mooi. Chapoo.
LikeLike
Lieve Esther. Volgens mij is het eigenlijk heel simpel. Gewoon je hart blijven volgen en doen wat je hart je ingeeft. Dan is het niet belangrijk wat anderen daarvan vinden. Je kunt het zo prachtig verwoorden, ga zo door. Ik ben trots op je en de engel daarboven ook.
LikeLike
Ik denk dat iedereen zich altijd zal laten beïnvloeden door verwachtingen van anderen, vooral de dierbaarste mensen om je heen. Dat geeft niet. Het komt voort uit liefde. Zolang je maar binnen je eigen grenzen en vanuit je eigen hart blijft, hoort het voor mij bij samenleven. Als je je laat beïnvloeden door verwachtingen van mensen die niet belangrijk voor je zijn en je raakt daardoor buiten jezelf, dan vind ik dat je echt wel je grenzen moet gaan bewaken. Want het mooie van mensen is dat we allemaal uniek zijn. Ik heb ooit eens een affirmatie gekregen: ‘op mijn eigen unieke manier ben ik een genie’. En zo is dat.
LikeLike
En zo is dat!
LikeLike