Ze ligt stil tegen me aan met haar warme lijfje. Ons kleine meisje is ziek en ik maak me zorgen. De tranen rollen over mijn wangen als mijn vrouw naar beneden komt. Ze glimlacht, ze weet inmiddels hoe ik ben als onze kinderen ziek zijn. Ik vertel haar dat het vandaag anders is. Vandaag is de dag dat ik voor het eerst mama echt nodig heb en ik haar niet om hulp kan vragen.
Het begon vorige week zaterdag, onze zoon viel ”s middags in slaap op de bank. Iets wat ongebruikelijk voor onze actieveling. Twee dagen later kreeg mijn vrouw koorts. Met dank aan mijn schoonouders kon ik de eerste dagen nog wel gaan werken. Woensdagavond merkte ik op dat onze dochter ook warm aanvoelde. Snel haar temperatuur meten en zo kreeg ik de bevestiging dat ook zij koorts had. Mijn drie schatjes waren dus tegelijkertijd geveld door een flinke griep.
Als de volgende morgen onze dochter zo afhankelijk is van mijn zorg, voel ik een intens verdriet naar boven komen. Ik realiseer me dat dit de eerste keer is dat ik mijn moeder echt nodig heb. Tuurlijk weet ik ook dat dit verdriet mijn zorgen over onze kleine meid sterk beïnvloedt, maar ik kan en wil hier niks aan doen. Onze kleine meid wil alleen maar slapen en eet bijna niks. ”s Avonds als de koorts boven de 40 graden komt, wil ik graag dat ze gecontroleerd wordt. Ik heb niet zo’n behoefte om de doktersassistente alles uit te leggen, maar ze is gelukkig erg begripvol. Later word ik enigszins gerustgesteld door de huisarts, maar ik blijf het helemaal niks vinden.
Vandaag zoek ik mijn moeder op, ze ligt begraven op een mooie natuurbegraafplaats. Ik vertel haar hoe de afgelopen week verlopen is en dat ik haar aanwezigheid zo mis. Dat iedereen weer een beetje opknapt maar dat de kindjes haar kusjes en knuffels zo missen. Ik vertel haar hoe ook deze week weer voorbij is gegaan. Ik denk eraan hoe belangrijk zij het vond dat wij voor onszelf leerden zorgen. Misschien heb ik deze week ook weer overleefd, niet door het gemis van haar hulp maar juist door de aanwezigheid van haar wijze lessen.
Lieve esther… wat ben je toch mooi in je woorden, mooi in je hart en mooi zoals je zorgt voor jou gezin. Je bent een topper en ik vind dat je het erg goed doet! Dikke knuffel Fanny
LikeLike
Dankjewel 😘
LikeLike
Mooi hoor!!! Kan me niet voorstellen hoe moeilijk t moet zijn….mooi geschreven xxx anouk
LikeLike
Dankjewel 😘
LikeLike
Lieve, lieve Esther. Wat een mooie ontroerende woorden weer van jou. Eén ding weet ik heel zeker Gerda, mama zou super trots op je zijn. Super trots op hoe jij samen met Marie-Jolie voor jullie 2 schatten zorgen en ze voorbereiden op hun weg door het leven. Zoveel aandacht, zoveel zorg maar vooral zoveel liefde, ontroerend en prachtig om dat mee te mogen maken en van dichtbij te zien en te ervaren.
LikeLike
Lieve Esther ik heb met tranen in mijn ogen je vlog gelezen ,super mooi geschreven zoveel liefde voor je kindjes en Marie-jolige.we zijn super blij dat je onze schoondochter bent liefs van Paula en Piet
LikeLike