Zeg 't es!

Vanmorgen al vroeg naar de natuurbegraafplaats gegaan waar mijn moeder ligt begraven. Een mooie omgeving voor stilte en reflectie. Ik moet er wel bij vertellen dat ik onze twee kindjes bij me had. Maar ook zij genieten daar van de rust en de ruimte. Het is er alleen direct iets minder stil! Maar juist mama kon daar intens van genieten.

Wat heb ik de afgelopen weken genoten van meerdere, bijzondere dagen. Dagen die voor mij zowel een gouden, als nog altijd een rouw randje hebben.

Tuurlijk is Nova haar eerste verjaardag de meest bijzondere dag geweest. Ze heeft intens genoten van alle aandacht en verwennerij. Mijn hart ontploft op dat soort momenten van liefde. Tegelijkertijd zijn mijn gedachten juist op dat soort bijzondere dagen bij mijn overleden moeder. In mijn gedachten is ze er nog altijd bij en kan ik mij nog zo goed voorstellen wat ze dan had gedaan of gezegd.

Hoe bijzonder was het ook dat onze kraamverzorgende na een jaar bij ons kwam lunchen. Wat hebben we na de geboorte een intense week samen beleefd. Hoe fijn is het om daar samen op terug te kijken en herinneringen op te halen.

Vorige week heb ik een mooie wandeltocht van ongeveer vier uur gelopen met een vriendinnetje. Heerlijk in de natuur, met zoveel fijne gesprekken. Het is zo ondersteunend om over het verlies te kunnen praten (en schrijven).

We zijn onlangs met ons gezin en mijn schoonouders naar de efteling geweest. Na een paar uurtjes lopen, heb ik het even nodig om tegen mijn vrouw te zeggen dat ik mama ook op deze fijne dagen zo mis.

Ik mag mij gelukkig prijzen dat we juist ook zoveel fijne dingen samen met mijn ouders hebben gedaan. Mama had geen bucket list, juist niet misschien wel. De laatste maanden voor haar overlijden, wilde ze vooral die dingen doen die we vaak met elkaar deden. Hierdoor heeft ze mij geleerd tevreden te zijn met alles wat je nu kunt doen, om te genieten van het moment. Maar ook te accepteren als het even niet kan. Om welke reden dan ook. Zo zijn er in de afgelopen weken zoveel momenten geweest waaraan ik fijne herinneringen heb aan het samen zijn met mijn moeder. Er zaten zeker ook verdrietige, baaldagen bij, juist omdat ik het samen zijn zo intens kan missen. Maar er is niks zo helend als nieuwe herinneringen maken met lieve mensen om mij heen, in de wetenschap dat ik mama altijd in mijn gedachten mee mag nemen.