Zeg 't es!

Iedereen vond het zo knap hoe ik mij staande hield na het overlijden van mijn moeder, zeven maanden na de geboorte van mijn dochter. Mijn moeder is overleden aan kanker. Ik ging twee weken na haar overlijden weer aan het werk. Ik gaf prioriteit aan de opvoeding van onze twee kinderen en dacht dat ik alles deed wat goed voor mij was. In het begin schreef ik ook veel van mij af in mijn persoonlijke blogs.

Het besef dat ik eigenlijk niet goed zicht had op mijn behoeften kwam pas later. Ik ging altijd door en wist niet goed hoe ik dit moest stoppen. Ik kreeg op werkdagen steeds vaker hoofdpijn en ik werd ’s nachts wakker van de rugpijn. Langzaamaan besefte ik dat ik mij ook steeds meer afsloot. Ik vond ook geen ‘tijd’ meer om te schrijven.

Ik weet niet meer wat precies de aanleiding is geweest om ondersteuning te vragen. Ik weet wel dat ik al een tijdje ontzettend bang was voor een burn-out. Ik had geen controle meer over mijn lichamelijke klachten en ik vond het beangstigend hoe ik niet echt meer van dingen kon genieten. Ook ik had genoeg mensen om mij heen gezien waarbij het ‘ineens’ helemaal klaar was. Die totaal uitgeput waren. Ik wilde dat echt niet.

Het persoonlijke verhaal van Ariane Sprengers op de website van centrum de Spreng http://despreng.energy heeft mij geïnspireerd en mijn intuïtie heeft mij vervolgens de weg gewezen om contact met haar op te nemen. En ik kan je verzekeren dat is vanaf het begin een bijzondere reis geweest, zeker voor iemand die voorheen vooral het hoofd en het verstand liet domineren. Na twee individuele coachsessies hebben we gesproken over het jaartraject: persoonlijk leiderschapstraining LEEFF!! je eigen leven. Ik zag eerst verschillende beren op de weg. Mijn verlangen was echter duidelijk. Ik wilde mee aan boord.

Ik was op zoek naar ondersteuning, om te leren weer zelf regie te pakken in mijn leven. Ik wilde tijd voor mezelf maken, en tijd om op te schonen. Terugkijkend zijn het emotioneel lichaamswerk en de groep voor mij de meest krachtige elementen geweest uit de persoonlijk leiderschapstraining. Ik was een ster in het verstandelijk verklaren van mijn emoties en vervolgens te negeren wat mijn lichaam mij eigenlijk wilde vertellen. Door het emotioneel lichaamswerk heb ik geleerd echt aandacht voor mezelf te hebben, door meditatie en beweging mijn spanning om te zetten in ontspanning en mijn gevoelens meer naar buiten te brengen.

Ter inspiratie: Durf eens stil te zijn. Geen afleiding te zoeken. Van wat je weg blijft duwen. Tot in de diepste hoeken. Laat het eens tot je komen. En voel wat het met je doet. Pas dan kan het verdwijnen. Voor langer, zelfs voorgoed. (Elle Ecrit)

Ik zag erg op tegen de groep en ik weet nog goed dat ik met voelbare spanning in mijn buik naar de eerste bijeenkomst reed. Nu zeg ik met overtuiging dat ik zonder de groep niet tot zoveel inzichten en verandering was gekomen. Ik vond herkenning en steun binnen de groep en ik heb de groep kunnen gebruiken als leersituatie.

Wat is er nu daadwerkelijk in mijn leven veranderd? Of een vraag die nu vast bij jou naar boven komt, wat levert de training mij nu concreet op? Dat is zoveel meer dan dat ik onder woorden kan brengen. Ik doe een poging. Mijn lichamelijke klachten zijn sterk afgenomen. Na een werkdag wandel ik nog heerlijk even met mijn twee kindjes naar de speeltuin of ga ik met de oudste een rondje fietsen. Ik heb letterlijk veel opgeslagen gevoelens op kunnen ruimen. Ik heb weer energie en ruimte om af te spreken. Ik weet beter naar de ander te verwoorden wat ik nodig heb. En hoe tof is het dat ik na lange tijd weer een blog schrijf!