Zeg 't es!

De dag nadert, de dag dat het alweer drie jaar geleden is dat mama overleden is. Een dag waar ik niet zozeer meer tegenop zie. De dagen er naartoe maken mij wel bewust van de wijze waarop ik mama wil herdenken en welke zelfzorg ik nodig heb. Het is een intensieve tijd waarin het voor mij belangrijk is om tijd voor mezelf in te plannen.

De pijn van het gemis van mama blijft. De scherpste randen zijn minder geworden en er zijn meer liefdevolle herinneringen voor in de plaats gekomen. Echter, is mijn ervaring dat rondom de herdenkingsdag van mama wel de ingrijpende en verdrietige herinneringen van haar overlijden meer naar boven komen. En dat vraagt toch ieder jaar weer behoorlijk wat energie.

Zoals de meeste van jullie weten, is mama overleden op de verjaardag van onze oudste zoon. Deze dag wil ik er volledig voor hem zijn. En gezien de periode van het jaar gaat er ook binnen het gezin behoorlijk wat tijd en energie uit naar 5 december. Veel gezelligheid dus maar de afgelopen twee jaar was ik in deze periode ook vaak extra moe en meer in mezelf gekeerd.

Geïnspireerd door mijn strandwandeling waar ik mijn blog Achter iedere traan, glinstert een herinnering. in een strandtent schreef, heb ik vorig jaar een afspraak met mezelf gemaakt. In de week van haar overlijden plan ik voortaan ieder jaar een dag voor mezelf om even stil te staan. Diep adem te kunnen halen en even afstand te kunnen nemen van de drukte.

Dit jaar ga ik voor het eerst een aantal uurtjes alleen naar de sauna. Op zich is dat voor mij al een hele stap. Ik word mezelf ervan bewust dat ik gezellige en ontspannende activiteiten eigenlijk altijd samen met iemand anders doe. Als een echte weegschaal heb ik dan ook lang zitten wikken en wegen of ik dit wel alleen wil doen. Het roept namelijk ook wel een beetje spanning op.

Uiteindelijk heb ik vorige week toch een reservering gemaakt voor 1 persoon. Reuze benieuwd hoe ik dit ga ervaren. Ik heb mezelf voor genomen om ook hier het 80/20-experiment toe te passen. Meer over dit experiment lees je in mijn blog van vorige week Mindful communiceren, de start van de opleiding.

Het verlies van mama heeft binnen ons gezin een mooie plek gekregen. Nog altijd praten we veel over oma Gerda en dat zorgt ervoor dat zij die belangrijke plaats in ons leven nooit kwijt zal raken. Ik kan oprecht dánkjewel zeggen voor haar lessen. Tijd nemen voor jezelf en er ook alleen op uit gaan, is zo kenmerkend voor hoe zij in het leven stond. Ik laat me opnieuw inspireren, door en voor haar ❤️