Zeg 't es!

Vier jaar geleden kwam jij eigenwijs te vroeg ter wereld. Je was er helemaal klaar voor. Zo kenmerkend voor wie jij bent! Nu staan jouw nieuwe, roze gymschoenen klaar in de gang en is de traktatie al gemaakt. Jij gaat deze week jouw vierde verjaardag vieren en voor het echt naar de grote school. Je hebt er zo’n zin in en dat maakt het loslaten een stuk gemakkelijker. Al hoort het natuurlijk ook bij mij dat dit een heerlijke sentimentele periode is, waar een blog niet kan ontbreken.

Zo herinner ik mij jouw geboorte als de dag van gisteren. Een explosie van liefde, andere woorden heb ik er niet voor. Voor jou, voor jouw andere mama en ons gezin! Jouw grote broer was op slag verliefd. Zijn stralende oogjes zijn voor altijd vastgelegd op foto wanneer hij jou voor het eerst ziet en vasthoudt. We hebben intens van elkaar genoten die eerste paar dagen in het ziekenhuis. Een cocon waarin we volledig op gingen in elkaar.

Het meest dankbaar ben ik voor de, voor mij onverwachte, aandacht van de kinderarts voor het feit dat mijn mama op dat moment in het ziekenhuis lag en dat zij ons niet direct kon bezoeken. Door de relatief snelle bevalling had ik zelf nog niets verteld over onze thuissituatie. Ik realiseerde mij later pas dat dit of in mijn dossier moet hebben gestaan of door de verloskundige overgedragen was. Ik voelde me echter zo gezien dat de kinderarts direct aangaf de volgende ochtend te gaan overleggen met de oncoloog om te kijken wat verstandig was als het om een eerste ontmoeting ging tussen jou en oma.

Vier dagen oud was je toen we samen naar het ziekenhuis van mama gebracht zijn. Onbeschrijflijk en onvergetelijk, een herinnering voor altijd in ons hart. Twee dagen later ging het niet zo goed met mama en heb ik jou voor het eerst losgelaten. In de beste handen van jouw andere mama, maar makkelijk was het niet. Maar het stond vast dat ik met extra pijnstilling met papa mee naar mama wilde gaan. Ik merk dat ik daar vooral met een lach op terugkijk. In het ziekenhuis zong een koor de top 10 begrafenisliedjes. Het was echter zo vals dat we zowel tranen over de wangen hadden van het lachen als van het huilen.

Je bent in het leven van oma echt haar kleine meisje geweest. Zeven maanden lang hebben jullie haast elke dag van elkaar genoten en kreeg oma ook jouw eerste lachje. Juist door en voor jou blijven we nog veel over oma praten. Jouw streken had oma fantastisch gevonden. En als je weer eens dikke tranen huilt omdat je iets niet weg wilt gooien, krijgen wij een glimlach van oor tot oor. Oma leeft in vele facetten in jou voort. Het is ook een confronterende periode. Aangezien oma precies op de vierde verjaardag van jouw grote broer overleed. We denken extra veel terug aan die tijd.

Jouw karakter is nog best lastig onder woorden te brengen. Je bent zoveel tegelijk… Eigenwijs en stoer, lief, zacht en soms wat onzeker. Het is zoals op de foto. Stoer in jouw spiderman pak en tegelijkertijd ook jouw konijn nog in jouw handje. Je bent zo overduidelijk jezelf! Dat inspireert ons en zoveel anderen in jouw leven. Lieve jij, we genieten zo van jou en zijn zo trots dat we jouw mama’s mogen zijn. In mijn ogen blijf je waarschijnlijk altijd mijn kleine meisje, maar ik laat je ook vol vertrouwen stapje voor stapje los. Weet ook dat we voor altijd samen verbonden zijn met oma.