Zeg 't es!

In goed overleg met school en begeleiding hebben we de keuze gemaakt dat Ruben volgend jaar naar het speciaal onderwijs gaat. We zijn verdrietig dat de huidige infrastructuur van onderwijs zo ingericht is dat de ‘beste’ vorm van onderwijs voor hem apart georganiseerd is. Waarbij hij afscheid moet nemen van zijn vriendjes en vriendinnetjes en zijn veilige leeromgeving. We willen echter ook niet dat hij vast gaat lopen en gunnen hem zo een ontspannen leeromgeving met meer aandacht. De komende twee weken staan in het teken van afscheid nemen en daarin gaan we hem alle liefde geven die hij nodig heeft.

“Your values create your internal compass that can navigate how you make decisions in your life. If you compromise your core values, you go nowhere.”

― Roy T. Bennett

Het is voor ons een moeilijke beslissing geweest die wringt met onze persoonlijke waarden. We hebben tegelijkertijd de oprechtheid van alle betrokkenen op school ervaren. We hebben het vertrouwen dat alle mogelijkheden binnen het huidige schoolsysteem aangegrepen zijn en zelfs meer dan dat. We hebben echter niet direct invloed op het systeem zelf. Daarin kiezen we voor het welzijn van ons kind. We willen geen strijd leveren of tegen de stroom in zwemmen ten koste van hem. Wat er dan overblijft is het delen van onze gedachten en emoties om er zelf niet in vast te lopen en hopelijk een bijdrage te leveren aan een gewenste verandering van het systeem zelf op de meer langere termijn.

Onze huidige systemen (denk aan onderwijs, hulpverlening etc.) zijn ingericht vanuit een bepaalde norm, die veel weg heeft van perfectie. Waarin we met elkaar continue uitval organiseren. Ons zorgmodel dwingt ons bijvoorbeeld in handicaps, beperkingen en stoornissen te denken. Gelukkig verschuift de focus steeds meer naar participatie. ‘Wat kun je, waar droom je van, wat doet een beroep op je sterke kanten?’ Vanuit de overtuiging dat het echt anders kan en moet, hebben we een dilemma ervaren in de schoolkeuze voor Ruben. Want staan onze persoonlijke waarden niet haaks op de keuze die we voor hem maken? En doen we hem dan juist te kort of niet? Het is oprecht moeilijk geweest. 

Wij willen dat hij kan leren van de kinderen om hem heen. En zeker ook dat de kinderen om hem heen van hem kunnen leren. Waar de kinderen samen leren rekening te houden met elkaar en in te spelen op elkaars verschillen. Welke werkelijkheid leren we onze kinderen door het onderwijs exclusief of separaat aan te bieden voor hen die buiten de norm vallen? Wat is eigenlijk de reden dat de expertise van speciaal onderwijs niet structureel in het reguliere onderwijs aanwezig is. Hoe ver is het passend onderwijs echt doorgevoerd? Is er binnen de groepsdynamica niet iedere keer opnieuw sprake van het drukste kind in de klas? Heeft een individueel kind een probleem of heeft een school een probleem? Vragen die niet direct beantwoord kunnen worden. Ze gaan over het grotere geheel. Het zijn vragen die wij onszelf gesteld hebben en vragen die hopelijk ook nog altijd in Den Haag gesteld worden. Waar er hopelijk voldoende (financiële) prikkels zijn om echte radicale veranderingen door te gaan voeren in de toekomst.

Onze eerste indruk van het speciaal onderwijs is goed. De gedachte die zelfs bij ons opkwam, verdient niet ieder kind speciaal onderwijs! We willen eerlijk zijn dat we zo graag anders hadden gewild voor Ruben. We geloven ook in zijn veerkracht en dat hij vanuit duidelijkheid zich aan kan passen aan de nieuwe situatie of omgeving. We zijn dan ook oprecht benieuwd wat het voor hem betekent als hij in meer ontspanning kan leren. Daar kijken we ook naar uit!